Nu is het vaker in mijn leven voorgekomen dat ik gevoelig, dramaqueen, lastig persoon en probleemzoeker ben genoemd of zelf vond, maar elke keer deed het pijn. Ik word als zwak gezien en te gevoelig voor de wereld, mensen moeten zich altijd inhouden bij mij in de buurt en er komt een gespannen en geforceerde sfeer. Wat ik het lastigste vind is dat het deels waar is, ik neem dingen veelste serieus en persoonlijk en ik ben heel gevoelig. Mijn gedrag versterkt denk ik ook alleen maar het gevoel dat ik gevoelig ben en snel beledigd raak. Ik neem bijvoorbeeld in veel situaties de schuld op me of ik geef de schuld aan andere mensen of omstandigheden of spreek negatief over mezelf, kan bij het minste geringste grapje of sarcastische opmerking gekwetst worden en wil ik altijd dingen uitpraten of de confrontatie aangaan (al doe ik dat heel vaak niet en durf ik niks). Ik denk dat dit komt om dat ik botheid, directheid en grapjes of sarcastische opmerking ten kosten van andere niet begrijp, ik voel me er altijd opgelaten bij of niet fijn. Als ik heel eerlijk ben zie ik het altijd een beetje als excuus om niet-aardig te gedragen. Dit werkt natuurlijk helemaal niet bevordelijk voor de sfeer in het algemeen en zorgt voor nog meer spanning.. Hoe kan ik hier het beste mee om gaan? Ik wil helemaal niet zo over komen en dat mensen mij met zijden handschoenen moeten behandelen. Maar aan de andere kant.. Ik vind het juist sterk dat ik durf te zeggen dat ik het gedrag/woorden van sommige mensen niet chill vind, of hoe de situatie loopt.. Als mensen dan zo 'hard' kunnen zijn, waarom kan er dan niet iets van gezegd worden? of er iets gedaan wordt met deze opmerking moet iedereen voor zichzelf beslissen denk ik, want je kan je gedragen hoe je wilt en zeggen wat je wilt. ik wil alleen ook mijn gevoelens uitten en kunnen zijn wie ik ben, want als iemand anders dat kan zijn kan ik dat ook. Je moet er alleen niet gek van op kijken als sommige mensen jou-zijn niet leuk vinden en kritiek hebben, dat is iets waar ik eerlijk gezegd nog steeds mee struggle. Roddelen en over iemand rug praten voelt voor mij altijd zo verkeerd en toch doe ik het vaak, zeker als het niet tegen sie persoon kan zeggen of durf te zeggen. Het begrijpen waarom de mensheid dit doet zal ik nooit denk ik, misschien vind ik het ook veelste belangrijk wat andere mensen van mij vinden en probeer ik steeds perfect over te komen en ben dan altijd heel beledigd/gekwetst als iemand daar iets op te merken heeft of vind ik veel dingen niet kunnen sociaal/maatschappelijk gezien. Ik wordt dan al snel afgeschilderd als dramaqueen en denk achter mij rug om veel erger. Ook mijn interesse in feminisme of veganisme of duurzaamheid wordt vaak als irritant beschouwd denk.. Ik voel me vaak ook een lastpost en irritant voor de wereld. Zoals je ziet kan ik het heel snel en heel makkelijk allemaal op mezelf betrekken en ik neig denk ik echt naar narcisme of zeer egocentraal. Wat vervelende trekjes zijn.. Dat mensen mij zo negatief zien komt denk ik ook door de manier waarop ik mezelf presenteer, een negatieve spiegel, zodat mensen vaak ook denken what the fuck. Dat ik mijn leven vergooi en een last ben, dat is me ondertussen wel duidelijk. Tegenover de buitenwereld en mijn kenniskring ben ik natuurlijk wel verschuldigd want die maken zich zorgen en het kost geld tijd en moeite. Wat me vaak in het denkspiraal brengt is van waarom ben ik hier nog.. Maar aan de andere kant weer ik dat de dood niet de oplossing is en dat het leven zo super mooi kan zijn en soms ook is! Dat je zoveel liefde, dankbaarheid en genegenheid kan geven en kan krijgen. Dat het veel werk kost, veel tegenslag geeft en nooit loopt zoals je wilt weet ik eigenlijk ook wel. Toch veranderen en daadwerkelijk verantwoordelijkheid nemen over mezelf en mijn situatie, vind ik super moeilijk en lukt eigenlijk helemaal niet. Er komen zoveel situaties voor in het mijn leven waar ik niet weet op hoe ik moet reageren of wat ik moet doen, dat ik vaak denk dat ik niks kan en super klein kindje ben. Daarom deze blog/website denk ik om te proberen om bewuster te worden en te veranderennn!! Maar misschien ligt daar wel alle fout.. Dat ik niet goed ben, ik ben al sinds de puberteit niet blij met mezelf, misschien mezelf accepteren en beseffen dat ik maar een mens ben en nog maar heel weinig weet/kan en dat als ik me daar fijn bij voel en ook mezelf goed vind zonder mezelf verbeteren. Maar naast zelfliefde en zo intensief bezig zijn met mezelf vind ik dat ik ook meer bezig moet zijn met de wereld en met andere, misschien wat meer geven aan de buitenwereld. Laat ik dat voor de volgende blog proberen.
Na een aantal weken van leven wilde ik hier aan toevoegen dat ik gewoon een dramaqueen ben en veelste gevoelig en ik moet proberen om mijn psychische weerbaarheid te vergroten!